قصه رنگ سبز

رنگ سبز تو هر دوره ای یه مفهوم به خصوصی داشت، یه وقتایی تو اوج بود و خیلی طرفدار داشت، یه وقتاییم هیشکی بهش توجه نمیکرد و حتی نمادی از شیطان بود. کلا رنگ ها در طول زمان با توجه به شرایط جوامع مختلف معنی و مفهوم پیدا میکردن. از نظر فیزیکی تنالیته های مختلف رنگ سبز بین 520 تا 570 نانومتر هست که ما میتونیم ببینیمشون.

ریشه کلمه ی سبز در انگلیسی که از  [ Grown ] میاد به معنای رشد کردن هست و این نشون دهنده ی اینه که رنگ سبز در ابتدا مفهوم مثبتی داشته، حالا  این رو هم باید در نظر داشته باشین که رنگ سبز همیشه مظهر خوبی نبود و مفهوم خوبی نداشت و این وسطا مثلا تو قرن پونزدهم رنگ سبز نماد شیطان بود و حتی اگه اشعار قرون وسطی رو بررسی کنین میبینین که سبز رو تو شعرهاشون به شیطان نسبت میدادن.

رنگ سبز، رنگیه که از زمان پیدایش بشر تو طبیعت وجود داشته و انسان با این رنگ آشنا بوده چون میتونست این رنگ رو در درختان و طبیعت و خیلی از حشرات و حتی سنگ های معدنی ببینه، پس چشم انسان این طول موج از رنگ رو میشناخته.

حالا برای اینکه یه بیوگرافی خیلی کامل از رنگ سبز داشته باشیم یه سر باید بریم به دوره ی اروپای کلاسیک، یعنی همون موقع ها که لئونادرو داوینچی هنرمند معروفمون زندگی میکرد ( لئوناردو داوینچی همون کسیه که نقاشی معروف مونالیزارو کشیده ).

تو زمان لئوناردو رنگ سبز مخصوص آدمای ثروتمند و پولدار مثل تاجران، بانکداران و اشراف زاده ها بود. 

چون مونالیزا هم در اون زمان جزو اقشار ثروتمند جامعه بود اگه دقت کنین لباسش تو نقاشی سبزه! ( یه سبز تیره هست )

درست تو همون زمان که اشراف زاده ها سبز میپوشیدن، تو ایرلند هم رنگ سبز به عنوان رنگ ملی کشورشون شناخته شده بود و نمادی از فرهنگ گالیک بود، یعنی یه جوری نمار کشورشون بود  که مردای ایرلندی تو اون زمان اکثرا کلاه و لباس سبز میپوشیدن.

حالا اگه از اروپا بیایم به سمت آفریقا و بریم تو مصر میبینیم که رنگ سبز نماد خدایان مصری بود و انقد رنگ مهمی بود که فقط حاکمان مصری میتونستن از این رنگ استفاده کنن، یه جوری اون موقع ها، رو رنگ سبز تعصب داشتن که اگه مردم عادی سبز میپوشیدن اینو توهین به رنگ سبز میدونستن و اعدامشون میکردن. این عکسی که از نقاشی مصر باستان میبینین یکی از خدایان مصر یعنی اوسایریس هست که خدای زادروزی و تولد دوباره هست و به رنگ سبز نقاشی شده  و در اون زمان اوسایریس رو مرد سبز بزرگ مینامیدن.

تو روم باستان هم مثل همه تمدن های معروف اون زمان رنگ سبز معنی و مفهوم خودشو داشت و برای خانم هایی که ازدواج میکردن استفاده میشد. یعنی مثلا اگه شما یه دختری بودی که ازدواج نکردی نمیتونستی تا قبل ازدواجت از رنگ سبز استفاده کنی...

حالاگه بعد از این سفر دور دنیا برگردیم به ایران خودمون میبینیم که رنگ سبز تو دوران حکومت مامون خیلی طرفدار پیدا کرد، نه اینکه تا قبلش نبوداااا... چرا بود و ازشم استفاده میشد ولی اون زمان دیگه دوران اوجش بود چون امام رضا (ع) و بسیاری از اعراب به ایران اومده بودن و از رنگ سبز استفاده میکردن و یه جورایی سبز به یه سمبل مذهبی شناخته شد. همین موضوع باعث شد تا رنگ سبز طرفدارای بیشتری پیدا کنه و جنبه دینیش هم خیلی تو پرطرفدار شدن رنگ سبز تاثیر گذاشت.چون آدمای اون دوران سبز رو نمادی از بهشت و قرآن شناختن.

از سال 1892 برای اولین بار، سبز ایرانی توسط انگلیسی به مردم دنیا معرفی شد، انگلیسی ها در اون زمان علاقه زیادی به فرهنگ و صنایع دستی ایران داشتن و به خاطر کاربرد زیاد رنگ سبز تو صنایع دستی و هنر ایران مثل قالی بافی، سفال، کوزه گری و کاشی کاری و ... این تنالیته از سبز رو به عنوان سبز ایرانی نامگذاری کردن و به کل دنیا معرفی کردن که بسیار هم مورد توجه قرار گرفت.

تا قبل از قرن هجدهم رنگ سبز رو به صورت طبیعی از سنگ های معدنی و گیاهان به دست میاوردن اما بعدش یعنی از قرن نوزدهم به بعد این رنگ به صورت صنعتی ساخته شد که دوام بیشتری داشت و درخشان تر و خوش رنگ تر بود. تو اون زمان برای ساختن سبز از آرسنیک استفاده میکردن که این موضوع باعث شد تا رنگ سبز به سلامتی انسان ها آسیب بزنه و یه مدتی رنگ سبز رو ممنوع اعلام کردن تا اینکه یه ترکیب جدید برای ساختنش کشف کردن و این رنگ رو با فرمول شیمیایی جدید ساختن.

خب اینم از سرنوشت دور و دراز رنگ سبزمون، تو مطالب بعدی بیشتر در مورد رنگ سبز باهم صحبت میکنیم و به روانشناسی و جامعه شناسیش میپردازیم.